ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ 01

 

Ο Γιώργος Σαραντάρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του Δημήτρη Σαραντάρη και της Μαλθίντας το γένος Σωτηρίου, καταγόμενων από το Λεωνίδι της Κυνουρίας. Από το 1912 ως το 1931 έζησε στην Ιταλία, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του. Από νεανική ηλικία στράφηκε στη λογοτεχνία και τη μελέτη της φιλοσοφίας, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τις ξένες γλώσσες.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 07

 

Θὰ ξαναπῆς τὴν ἴδια λέξη
γυμνὴ
αὐτὴν
ποὺ γι’ αὐτὴν ἔζησες
καὶ πέθανες
ποὺ γι’ αὐτὴν ἀναστήθηκες
(πόσες φορὲς;)
τὴν ἴδια. 

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 08

 

Ὦ Φοινικιά, μᾶς ἔρριξεν ἐδῶ ἕνα χέρι.
Τὸ χέρι τὄβαλε καταραμένη Μοῖρα;
Τὸ πῆγε νοῦς καλοπροαίρετος; Ποιὸς ξέρει!
Ἀπὸ ἑνὸς ὕπνου κάτου τὸν καταποτῆρα
Ποιὰ ὁρμὴ μᾶς ἅδραξε καὶ ποιὸς μᾶς ἔχει φέρει;
Τάχ’ ἀπὸ χαλαστὴ γιὰ τάχ’ ἀπὸ σωτῆρα;
Νὰ μας ἀσάλευτα στὸν ἴσκιο σου ἀποκάτου.
Ὁ ἴσκιος σου εἶναι τῆς ζωῆς ἢ τοῦ θανάτου; 

ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ 05

 

Νοσταλγικὰ τὰ πράσινα θυμᾶμαι περιβόλια
καὶ τὸ λευκὸ σπιτάκι μας στὶς ἀχλαδιὲς κρυμμένο,
στὰ παραθύρια του ἄνθιζαν βασιλικὸς καὶ ρόδα
καὶ τὸ μπαλκόνι του ἤτανε μ’ ἁγιόκλημα ζωσμένο…
Ὤ! πῶς ἐκεῖνα τὰ γλυκὰ περάσαν καλοκαίρια…
Λαὸς πουλιὰ τραγούδαγαν, τζιτζίκια ὀχλαλοοῦσαν,
τὰ ξύλινα ἀναστέναζαν πηγάδια καὶ τὰ δέντρα
ἡδονικὰ στὸ πέρασμα τῆς αὔρας ἐριγοῦσαν…
Πῶς νοσταλγῶ τὸ εἰδύλλιο τὸ θεοκριτικὸ
μὲ τῆς περιβολάρισσας τὴν κόρη, ἀπὰ στὸ χῶμα
καὶ τὰ πυκνὰ φυλλώματα τοῦ περβολιοῦ γιὰ δῶμα,
τὰ μεσημέρια, ποὺ ἔπεφτε τὸ κάμα κι ἐσιωποῦσε
κάθε ζωὴ καὶ μοναχὰ –κελαριστό, γαλήνιο–
μέσα στ’ αὐλάκια τὸ νερὸ τοῦ πηγαδιοῦ κυλοῦσε…

 

Πηγή: Κ. Ουράνης, Νοσταλγίες, 1920.