ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ 04

Ανήμερα της 28ης Oκτωβρίου 1940

Ξυπνώ με τις καμπάνες που σημαίνουν την κήρυξη του πολέμου και τον πρώτο συναγερμό. Επιτέλους είμαστε μέσα! O ωραιότατος καιρός, οι καμπανοκρουσίες, κάποια κίνηση ιδιαίτερη, κάποια έξαψη που αισθάνουμαι αμέσως τριγύρω μου, στο σπίτι, στο δρόμο, στα άλλα σπίτια και στους κήπους, όλα αυτά προσδίδουν, από την πρώτη στιγμή, στην ημέρα που αρχίζει, μια όψη εορτάσιμη, πανηγυρική. Η πρώτη μου σκέψη είναι: «Το μεσημέρι το αργότερο θα έρθουν τα αεροπλάνα να μας βομβαρδίσουν». 

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ 03

Κονόμι Συνταγματικό

Το πούρο γιατί τόπανε πούρο; Κι αφού να πούμε το σωστό του όνομα είναι «τσιγκάρ» ή «σιγκαρίλος» άμα είναι μικρό, τζουράκι στενό κι αχαμνό και δυσκοίλιο; Το ρωτάνε λοιπόν τα μαγκάκια στον αρχιμάγκα τον κυρ Σταμάτη και παίρνουνε την απόκριση.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΥΤΣΟΣ 02

 

"Χώρα μεγαλοφυÀας!... εις τους κόλπους σου το πάλαι,

Ω πατρίς μου! αι ιδέαι ανεβλάστουν αι μεγάλαι,

Και τυραννοκτόνον ξίφος κρύπτοντες εις τας μυρσίνας,

Οι Αρμόδιοι ανώρθουν ισονόμους τας Αθήνας.

'Aλλοτε Θεοί επάτουν τα εδάφη σου, και θείαν

Έως σήμερον η γη σου αναδίδει ευωδίαν,

Και η αύρα του ζεφύρου

Πνέει έτι την αρχαίαν μελωδίαν του Ομήρου.

 

 

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ 04

 

Τα χταποδάκια

Οι νοτιάδες φέρναν σύγνεφα εκείνο το χειμώνα, μα όχι το ’να πίσω από τ’ άλλο. Άφηναν και ώρες, την κάθε μέρα, που ξαστέρωνε λιγάκι ο ουρανός. Αυτό γινόταν περί το δειλινό. Κι ήταν ο ήλιος όσο δεν παίρνει χρυσαφής, κάτι σα μέλι φωτεινό ξεχυνόταν στο μικρό λιμάνι, στ’ αργοσάλευτα καΐκια του, στις μπαταρισμένες βάρκες, στα δίχτυα των ψαράδων που στέγνωναν απλωμένα, στη θάλασσα που σιγανάσαινε, στους ανθρώπους που τριγυρνούσαν πέρα δώθε, άγνωστο γιατί. Περί τη νύχτα θα χάλαγε πάλι ο καιρός. Αυτό το καταλάβαινες από τους γλάρους που πετούσαν χαμηλά, έξυναν τη θάλασσα με τις φτερoύγες τους, κλαγγάζοντας κάποιαν ακατάληπτη ανησυχία. Και το όντις, σε λίγο έφταναν ξανά τα σύγνεφα, αβγατίζοντας πολύ το βραδινό σκοτάδι, έτσι που ’σφιγγε η ψυχή του ανθρώπου. 

ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 02

Δυο Kαρδιές Hλεκτρισμένες σ' ένα Tραίνο… 

 Το πρωί, μέσα στο τραίνο, όπως τη θέση μου
–την ίδια πάντα- παίρνω απέναντί σας,
τ' ωραίο, λιτό κεφάλι μού προσφέρετε
σα φρούτο σε κρυστάλλινη φρουτιέρα...