ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΥΤΣΟΣ 01

 Ο ζηλιάρης γέρος

Όσο είχα μαύρες τρίχες , έφευγα  την υπανδρείαν
και τα βάσανά της όλα΄
στων πενήντα μου την άσπρην γηραλέαν ηλικίαν
μ΄έβαλε στο χέρι μία πυροαίματη μαριόλα ΄
η κοκόνα μου μ΄επήρε διά τους καλούς σκοπούς της,
κι εις το βαλς κι εις τα καπέλα κι εις τους νέους είν΄ο νους της.
Στον ζυγόν ωσάν το βόδι στέκω τώρα ένα χρόνον΄
κέρατα με λείπουν μόνον...

ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ 04

 

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
(τοῦ Μπάϊρον)


Τὰ νησιὰ τῆς Ἑλλάδας! ὦ νησιὰ βλογημένα,
Ποῦ μὲ ἀγάπη καὶ φλόγα μιὰ Σαπφὼ τραγουδοῦσε,
Ποῦ πολέμων κ' εἰρήνης δῶρα ἀνθίζαν σπαρμένα,
Ποῦ τὸ φέγγος του ὁ Φοῖβος ἀπ' τὴ Δῆλο σκορποῦσε!
Ἄχ, ἀτέλειωτος ἥλιος σᾶς χρυσώνει ὡς τὰ τώρα,
Μὰ βασίλεψαν ὅλα, ὅλα τἄλλα σας δῶρα! 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ 06

 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ

Δ. ΗΛΙΟΠΟΥΛῼ

Θυμοῦμαι… μὲ παράπονο ἐσήκωσες τὸ χέρι
Εἰς τὸ κλεισμένο σπίτι της, εἰς τὰ παράθυρά της,
Καὶ μοὖπες: «−Τῆς χαρᾶς γιὰ μὲ 'βασίλεψε τἀστέρι·
Ἡ Παναγία ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιά της.» 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ 05

Προς την υπό λαίλαπος δεινής κρημνισθείσαν στήλην του Oλυμπίου Διός 

Σβήνοντ’ αστέρια φλογερά μες στου ουρανού τα βάθη·
εμπρός μου ακλόνητο βουνό εσάλεψε κ’ εχάθη
μες στου πελάου το βάραγγα... Kι ωστόσο είχα πιστέψει
ότι δεν θα ’τον αρκετή για να σε καταστρέψει
της μοίρας όλ’ η δύναμις... Aγαπητό μου χτίριο,
λησμονημένης γενεάς άταφο μεγαθήριο!
Δέξου το μοιρολόγι μου...
Όταν σε βλέπω, κλαίω... 

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ 02

 

Άλλο ένα καλοκαίρι
Γιὰ σκέψου νὰ μὴν πρόφταινα
κι αὐτὸ τὸ καλοκαίρι
νὰ δῶ τὸ φῶς ξανὰ ἐκτυφλωτικὸ
νὰ νιώσω τὴν ἁφὴ τοῦ ἥλιου στὸ κορμί μου
νὰ ὀσμιστῶ δροσερὲς καὶ χαλασμένες μυρωδιὲς
νὰ γευτῶ γλυκόξινες καὶ πιπεράτες γεύσεις
ν’ ἀκούω τὰ τζιτζίκια ὡς τὰ κατάβαθα τῆς νύχτας
νὰ καταλαβαίνω τοὺς δικούς μου ποὺ ἀγαπῶ
νὰ μὴν ἀδημονῶ μ’ αὐτοὺς ποὺ μὲ στηρίζουν
νὰ σκέφτομαι κι ἐκείνους ποὺ θέλησα νὰ ξεχάσω
νὰ βρίσκω φίλους ποὺ ἔρχονται ἀπὸ μακριὰ
ν’ ἀφήνω κι ἄλλες ζωὲς νὰ μπαίνουν στὴ δική μου
νὰ κολυμπάω σὲ θάλασσες ζεστὲς
ν’ ἀντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνὰ
ν’ ἀναπολήσω ἔρωτες, νὰ ὀνειρευτῶ καινούργιους
ν’ ἀντιληφθῶ τὰ πράγματα ποὺ ἀλλάζουν.
Ἔτσι καθὼς τὸ πρόφτασα αὐτὸ τὸ καλοκαίρι
λέω νὰ ἐλπίζω γιὰ προσεχῆ Χριστούγεννα
γιὰ κάποια ἑπόμενη Πρωτοχρονιὰ –
ἄσε νὰ δοῦμε καὶ γιὰ παραπέρα.