ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ 01

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΟ ΜΑΡΙΝΟ

Στην αρχή ήτανε μονάχα ένα δυνατό ένστικτο αυτοσυντήρησης, «αυτοά­μυνας», καθώς λέγαμε, και πληγωμένης φιλοτιμίας. Μας χτύπησαν απροειδοποίητα, μάς πρόσβαλαν την αντρική μας τιμή, μας αδίκησαν βάναυσα, χυδαία, ασύστολα, μας λήστεψαν, μας υποδούλωσαν, μας πάτησαν με τις βαριές τους μπότες. Λυσσιάξαμε από το κακό μας. Γυρνούσαμε αγριεμένοι στους ηλιόλουστους δρόμους, αξύριστοι κι ατημέλητοι, σαν αλήτες. Ποιος σκοτιζότανε για την εμφάνισή του, τις μέρες εκείνες; Κοιταζόμασταν στα μάτια με άγχος, γνωστοί και άγνωστοι, πασχίζαμε να συνεννοηθούμε, να καταλάβει ο καθένας τη σκέψη του άλλου. Τί θα γίνει; ρωτούσαμε με το βλέμμα, θα το φάμε έτσι; δεν θα κάνουμε κάτι, επιτέλους; Κανείς δεν ήξερε.

ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ 01

Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Η Ζωγράφου φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο καθολικό γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 05

Γυμνός, Ιούλιο Μήνα

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.
Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια, τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα. Xάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα. Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο.

Γεννήθηκα για να 'χω τόσα. Δεν μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ. Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Mόνο που 'ναι πιο δύσκολο. Kι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ' αγγίξεις οπόταν η φύση σού υπακούει. Kι από τη φύση - αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της.

Πηγή: Ο Μικρός Ναυτίλος, Ίκαρος, 1985

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 04

Άφησα να μην Ξέρω

Aπό τον κόσμο των γρίφων

φεύγω ήσυχη.

Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:

δεν έλυσα κανένα.

Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν

πλάι στα παιδικά μου χρόνια:

έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι.

Tο κράτησα ώς τώρα

αχάλαστο ανεξήγητο,

γιατί ώς τώρα

δυο λογιών κρασάκι

έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν.

ΤΑΤΙΑΝΑ ΓΚΡΙΤΣΗ ΜΙΛΙΕΞ 01

Η Τατιάνα Γκρίτση - Μιλλιέξ γεννήθηκε στην Αθήνα. Τέλειωσε το Γυμνάσιο με μαθήματα κατ’ οίκον, ενώ ασχολήθηκε για λίγο και με το χορό. Το 1942 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από σύντομο διάστημα παρακολούθησης μαθημάτων εγκατέλειψε τις σπουδές της και στράφηκε στην εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας (Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών) και στη φωνητική (Ελληνικό Ωδείο).