Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Translate
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΗΛΑΡΑΣ 01
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ 02
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 01
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ 01
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ 01
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ 01
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 02
Ο «Δωδεκάλογος του Γύφτου» είναι ένα συνθετικό
ποίημα που εκδόθηκε το 1907 και αποτελείται από δώδεκα λόγους. Σ’ αυτό ο γύφτος
συμβολίζει την ψυχή που δεν υποτάσσεται σε τίποτα, αλλά συνέχεια προσπαθεί να
δημιουργήσει κάτι καινούργιο και στερεό, γκρεμίζοντας οτιδήποτε παλιό. Ο Κ. Παλαμάς έγραψε τον «Προφητικό» δέκα χρόνια μετά την
ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Σ’ αυτόν ο ποιητής παρουσιάζει ως προφητείες
τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί στην εποχή του. Το σκηνικό τοποθετείται στο
Βυζάντιο.
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ 01
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015
ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ 01
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860, όπου υπηρετούσε τότε ο
δικαστικός πατέρας του Παύλος με καταγωγή από την Ισπανία. Η μητέρα
του, που καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια Δούσμανη, είχε περάσει
μέρος της ζωής της κοντά στον αγροτικό πληθυσμό της Κέρκυρας και αγάπησε
τη λαϊκή γλώσσα και τέχνη και την αγάπη αυτή μετέδωσε στον γιο της.
Μεγάλη επίδραση στην προσωπικότητα του Μαβίλη άσκησε ο Ιάκωβος Πολυλάς,
του οποίου υπήρξε φίλος και μαθητής. Μαθήτευσε στο εκπαιδευτήριο
Καποδίστριας της Κέρκυρας και κατόπιν στο κερκυραϊκό γυμνάσιο, με
καθηγητή τον Ιωάννη Ρωμανό, ο οποίος τον έκανε μέλος της Αναγνωστικής
Εταιρείας. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για την Αθήνα για πανεπιστημιακές
σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε και η γνωριμία
του με τον Χαρίλαο Τρικούπη, μέσω του Πολυλά. Το 1879 έφυγε για τη
Γερμανία , όπου έμεινε για δεκατέσσερα χρόνια. Εκεί μελέτησε τους
αρχαίους κλασικούς και έμαθε Ιταλικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά,
καθώς επίσης Σανσκριτικά. Στη Γερμανία ο Μαβίλης ολοκλήρωσε τις σπουδές
του και το 1890 πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο του
Erlangen. Το 1893 επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου εντάχτηκε στην Κερκυραϊκή
Σχολή, συνδέθηκε δε ιδιαιτέρως με τον Κων/νο Θεοτόκη. Κατόπιν
στρατεύτηκε και το 1896 έγινε μέλος της Εθνικής Εταιρείας . Το 1897
έφυγε για την Κρήτη προς ενίσχυση του εκεί επαναστατικού κινήματος και
κατέληξε στην Ήπειρο επικεφαλής σώματος ανταρτών. Στις εκλογές του 1910
απέκτησε βουλευτικό αξίωμα με το κόμμα των Φιλελευθέρων και από αυτή τη
θέση αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Σημειώνεται
επίσης ο ερωτικός δεσμός του Λορέντζου Μαβίλη με την ποιήτρια
Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου). Το 1912 σε ηλικία πενήντα τριών ετών
πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ηπείρου και σκοτώθηκε στη μάχη του
Δρίσκου. Στο έργο του Μαβίλη έντονη παρουσιάζεται η σολωμική επίδραση,
κυρίως στη δημοτική γλώσσα του και στο κυρίαρχο πατριωτικό συναίσθημα.
Επίδραση δέχτηκε επίσης από τις παραδόσεις του Φίχτε, τις οποίες
παρακολούθησε στη Γερμανία, και από τη φιλοσοφία του Καντ. Από το
πρωτότυπο έργο του γνωστότερα είναι τα σονέτα του, τα οποία
χαρακτηρίζονται από πληρότητα μορφής, ενώ έγραψε και πολλές
μεταφράσεις.Τα πιο γνωστά σονέτα του: Λήθη, Καλλιπάτειρα, Ελιά,
Μούχρωμα. Στην ποίηση του Μαβίλη συναντώνται τα ρεύματα του γερμανικού
συμβολισμού με το επίσης γερμανικής προέλευσης σοσιαλιστικό πνεύμα του
και τη μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα.
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ 01
Ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στη Σίφνο, από όπου καταγόταν και η
οικογένειά του, πέρασε όμως τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια στην
Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και βιβλιοπώλης.
Αποφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και το 1888 γράφτηκε στο
Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει φιλολογία. Το 1892 η συλλογή του
Δειλινά, γραμμένη στη δημοτική απορρίφθηκε από την επιτροπή του
Φιλαδέλφειου διαγωνισμού. Την ίδια χρονιά επέστρεψε για πέντε χρόνια
στην Πόλη, όπου εργάστηκε ως ελληνοδιδάσκαλος και επιμελήθηκε (μαζί με
την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου) της σύνταξης του περιοδικού Φιλολογική Ηχώ
του Νίκου Φαληρέα. Στα δύο χρόνια της σύμπραξής του στην Φιλολογική Ηχώ
(1896-1897) ο Γρυπάρης πέτυχε συνεργασίες ονομάτων όπως του Παλαμά, του
Ψυχάρη, του Εφταλιώτη και άλλων, μετατρέποντας το άλλοτε άσημο περιοδικό
σε όργανο των δημοτικιστών. Υπήρξε επίσης συνιδρυτής (από κοινού με τον
Κώστα Χατζόπουλο και το Γιάννη Καμπύση) του σημαντικού λογοτεχνικού
περιοδικού Η Τέχνη (1898), που υπήρξε πρωτοποριακό σε επίπεδο διεθνούς
ενημέρωσης για τη λογοτεχνική κίνηση και άσκησε μεγάλη επίδραση στην
ανανέωση του ελληνικού πνευματικού και καλλιτεχνικού τοπίου της εποχής.
Το 1897 και ενώ είχε προηγηθεί η σφαγή των Αρμενίων από τις τουρκικές
αρχές, ο Γρυπάρης κατέφυγε στην Αθήνα όπου πήρε τελικά το πτυχίο του στη
φιλολογία. Από το 1897 και ως το 1911 εργάστηκε ως καθηγητής Μέσης
Εκπαίδευσης σε νησιά του Αιγαίου, στην ΄Άμφισσα και το Αίγιο, ενώ το
1911 παντρεύτηκε και έφυγε με υποτροφία στην Ευρώπη (Ιταλία, Γερμανία,
Γαλλία) ως το 1914. Γυμνασιάρχης στο Γύθειο και το Μεσολόγγι
(1914-1917), γενικός επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης στη Χαλκίδα
(1917-1920) τμηματάρχης Γραμμάτων και Τεχνών στο Υπουργείο Παιδείας (από
το 1923), συντάκτης του περιοδικού Εικονογραφημένη Ελλάς (1925) και
διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1930-1936), ο Γρυπάρης ανέπτυξε
παράλληλα και λογοτεχνική δραστηριότητα, ποιητική και πεζογραφική. Το
μοναδικό ποιητικό έργο του είναι η γραμμένη στη δημοτική συλλογή του
Σκαραβαίοι και Τερρακότες (1919), στην οποία συγκέντρωσε ποιήματα που
είχε νωρίτερα (1893 - 1909) δημοσιεύσει σε λογοτεχνικά περιοδικά και
εφημερίδες, και για την οποία τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων και
των Τεχνών. Στα ποιήματα του Γρυπάρη διακρίνονται επιδράσεις από τα
ρεύματα του γαλλικού συμβολισμού και του παρνασσισμού. Το πεζό έργο του
αποτελείται από χρονογραφήματα, κριτικά σημειώματα , άρθρα και κυρίως
μεταφράσεις (όλα τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή και του Αισχύλου, οι
Βάκχες του Ευριπίδη, αποσπάσματα των Πλάτωνα, Ομήρου, Βακχυλίδη,
Πίνδαρου, Ηροδότου, Κάτουλλου, Οράτιου, καθώς και έργα των Γκαίτε,
Σίλλερ, Χάινε, Ζολά, Χάμσουν, Σέλλεϋ και άλλων). Ιδιαίτερη αναφορά
πρέπει να γίνει στις μεταφράσεις του των αρχαίων τραγικών που αποτέλεσαν
τη βάση της αναβίωσης του αρχαιοελληνικού δράματος στα πλαίσια των
Δελφικών εορτών με την οργάνωση του Άγγελου Σικελιανού και εν συνεχεία
από το Εθνικό Θέατρο.
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015
Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ 01
Ο Δημήτριος Καμπούρογλου γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του
κωνσταντινουπολίτη Γρηγορίου Καμπούρογλου, λόγιου και ιδρυτή της πρώτης
εθνικής θεατρικής σκηνής στη χώρα μας, και της Μαριάννας το γένος
Σωτηριανού - Γέροντος από την Αθήνα. Μεγάλωσε σε υψηλό πνευματικό
περιβάλλον, καθώς και η μητέρα του ήταν εξαιρετικά μορφωμένη για την
εποχή. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε στη
δικηγορία για δεκαπέντε χρόνια. Στη συνέχεια εργάστηκε στο δημόσιο
τομέα [Πρωτοδικείο Αθηνών (1872-1873), Αρχαιολογική Εταιρεία, Εθνική
Βιβλιοθήκη, της οποίας διετέλεσε και διευθυντής (1904-1917)]. Ασχολήθηκε
παράλληλα με τη δημοσιογραφία. Στα πλαίσια της δραστηριότητάς του
συγκέντρωσε ιστορικό και χρονογραφικό υλικό για την Αθήνα, επανέκδωσε το
ιδρυμένο από τον πατέρα του περιοδικό Εβδομάς, του οποίου ανέλαβε και
τη διεύθυνση (1884-1886) και κυκλοφόρησε το λαογραφικό περιοδικό
Δίπυλον (1910-1912). Τιμήθηκε με το κρατικό Αριστείο των Γραμμάτων
(1923) και υπήρξε μέλος (από το 1927) και πρόεδρος (1934) της Ακαδημίας
Αθηνών. Το 1932 γιόρτασε τα πενήντα χρόνια της φιλολογικής του
δραστηριότητας στο σύλλογο Παρνασσός. Πέθανε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια
της γερμανικής κατοχής. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1872,
φοιτητής ακόμη, με την υποβολή της κωμωδίας του Ευσυνειδησία και
Ασυνειδησία στο Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό, στον οποίο βραβεύτηκε
τον επόμενο χρόνο για την ποιητική συλλογή Η φωνή της καρδιάς μου.
Ακολούθησαν πολλές δημοσιεύσεις και εκδόσεις έργων του, με τα οποία
κάλυψε πολλούς τομείς του γραπτού λόγου. Ο Δημήτριος Καμπούρογλου ανήκει
στους έλληνες πεζογράφους της λεγόμενης γενιάς του 1880. Στο σύνολο του
έργου του κυριαρχεί η πρόθεσή του να καταγράψει την ιστορία της Αθήνας,
για την οποία έτρεφε βαθιά αγάπη, και να αναδείξει μέσω του λόγου του
την αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού στο πέρασμα των αιώνων. Για το
λόγο αυτό στράφηκε τόσο στην ιστορική και λαογραφική μελέτη του
παρελθόντος, κυρίως της περιόδου της τουρκοκρατίας, όσο και στην
παρατήρηση της σύγχρονής του πραγματικότητας με έμφαση στα λαϊκά
κοινωνικά στρώματα. Στον τομέα της γλώσσας κινήθηκε στα πλαίσια μιας
συγκρατημένης δημοτικιστικής έκφρασης.
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πηγή : ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 01
Ο Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε στην Πάτρα και καταγόταν από το Μεσολόγγι,
από οικογένεια με μέλη σημαντικούς λόγιους. Έχασε και τους δυο γονείς
του το 1866 και εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι σε συγγενικό σπίτι. Στο
Μεσολόγγι τέλειωσε το Γυμνάσιο (1875) και γράφτηκε στη Νομική Σχολή
του Πανεπιστημίου Αθηνών (1877), ωστόσο από νωρίς είχε στραφεί προς τη
λογοτεχνία. Ήδη από το 1875 είχε δημοσιεύσει στίχους στο Αττικόν
Ημερολόγιον και υποβάλει τη συλλογή Ερώτων έπη στο Βουτσιναίο ποιητικό
διαγωνισμό.
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)