ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ 04

Η ΆΝΟΙΞΗ

Ἐδῶναι, ἐδῶναι, ἐπλάκωσε.

Γυναῖκες μαζωχτεῖτε.
Ὀμπρός, συναπαντῆστε τη
Ὀμπρὸς νὰν τὴ δεχτεῖτε.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 07

∆ΕΥΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ 

∆ε δέχουµαι τα σύνορα, δε µε χωρούν τα φαινόµενα, πνίγουµαι! Την αγωνία τούτη βαθιά, αιµατερά να τη ζήσεις, είναι το δεύτερο χρέος.
Ο νους βολεύεται, έχει υποµονή, του αρέσει να παίζει, µα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιµάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης. 
Να υποτάξω τη γης, το νερό, τον αγέρα, να νικήσω τον τόπο και τον καιρό, να νιώσω µε ποιους νόµους αρµολογούνται κι έρχουνται και ξανάρχουνται οι αντικαθρεφτισµοί που ανεβαίνουν από την πυρωµένην έρηµο του νου, τι αξίαν έχει; 
Ένα µονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόµενα, τι είναι το µυστήριο που µε γεννάει και µε σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσµου κρύβεται µια αόρατη ασάλευτη παρουσία.  

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ 03

Σονέτο, 5.

Tο σπάνιο μπλάβο ρόδο που μπροστά σου

Στην ερμιά, μες στ' αγκάθια του κλεισμένο
Tο είδες, φαινότουν να σου λέει: «Προσμένω
T' άσπρο σου χέρι να με κόψει. Στάσου!»

Tο τήραξες, κυρά, κι ολόγυρά σου

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 09

Εκείνο που δε γίνεται

Nα 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παράθυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται ! Kορίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία

κάποτε μ' έσωσε ο Θεός

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 07

Σαν να διάλεξες

Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.