ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ 01

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε το 1872 στην Κέρκυρα, γιος του Μάρκου Θεοτόκη και της Αγγελικής Πολυλά, ανιψιάς του Ιάκωβου Πολυλά. Είχε δυο αδερφούς. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο ιδιωτικό σχολείο Κοντούτη, στη συνέχεια φοίτησε για οχτώ χρόνια στο Εκπαιδευτήριο Καποδίστριας και τέλειωσε το γυμνάσιο το 1888. Μαθητής ακόμα έγραψε το σχολικό εγχειρίδιο Εγχειρίδιον προς κατασκευήν διαφόρων εκ χάρτου παιγνίων. Μέρος πρώτον : Το πτηνόν.

ΝΑΝΑ ΗΣΑΪΑ 02

ΑΦΗΓΗΣΗ ΙΔΕΩΝ

Πρόκειται για εικόνες εννοιών.

Στις θέσεις όπου επενέβαινε

Το ιδεατό σου πρόσωπο

Ο καιρός σχεδίαζε τον καιρό.

Με πάντα τα ίδια σύννεφα στις ίδιες εποχές.

ΔΙΑΛΕΧΤΗ ΖΕΥΓΩΛΗ- ΓΛΕΖΟΥ 01

Η Διαλεχτή Ζευγώλη γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου, όπου πέρασε τα παιδικά και μαθητικά χρόνια της. Από τη νεαρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία και το 1933 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου τέλειωσε τα γυμνάσιο και σπούδασε Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου. 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ 04

ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΡΦΥΡΑΣ

Kαμιά σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο
Στα κάγκελα του κήπου ανοίγουν τα φτερά τους τα πουλιά

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 05

ΜΙΑ ΜΕΤΕΩΡΗ ΚΥΡΙΑ

Βρέχει...

Μία κυρία εξέχει στη βροχή

μόνη

πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο μπαλκόνι.

Κι είναι η βροχή σαν οίκτος

κι είναι η κυρία αυτή

σαν ράγισμα στη γυάλινη βροχή.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ 02

ΕΣΤΙΑΔΕΣ

Bαθειά άκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι ουρανοί

πάν' απ' την Πολιτεία την κοιμισμένη·

κι άξαφνα σέρνει του Kακού το Πνεύμα μια φωνή,

τρόμου φωνή ― κι όλοι πετιούνται αλλαλιασμένοι.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 03

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟΥ

Δε λυγάνε τα ξεράδια

και πονάνε τα ρημάδια!

Kούτσα μια και κούτσα δυο,

της ζωής το ρημαδιό.

Mεροδούλι, ξενοδούλι!

Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·

ούλοι: δούλοι, αφεντικό

και μ' αφήναν νηστικό.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ 02

Στ' αστεία παίζαμε! 

Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας

ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗΣ 02

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ

2Η ΕΚΔΟΣΗ, ΑΘΗΝΑ 1905

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΕΦΤΕΡΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ


Ο ήλιος ανάτελνε τότες στη ζωή μου. Ένας ήλιος μου φαινότανε η Ελλάδα όλη. Μου φώτιζε ο ήλιος την ψυχή. Σα να τον έβλεπα πρώτη φορά, όταν κατέβηκα στην Πόλη, στα Νησιά, στην Αθήνα. Κι ωστόσο τον ήξερα κι από πρώτα εκείνο τον ήλιο, τον ήξερα καλά. Ήτανε ο ήλιος που γνώρισα στην Πόλη παιδί, ένας ήλιος φρέσκος, όχι φλογισμένος, όπως τόνε φαντάζουνται πολλοί. Την άνοιξη, κάποτες και το καλο­καίρι, στο παλιό μας το σπίτι του Γαλατά, στο πέτρινο το σπίτι, από πάνω από τ’ αψηλό το παραθύρι, πρωί πρωί, τον έβλεπα τον ήλιο στο Μπογάζι, τον έβλεπα στα κύματα μέσα να μπαίνει, να λούζεται στα νερά τα διαμαντένια, να χρυσώνει παρέκει τις κορφούλες, και κάποια παράξενη, μυρωδάτη, δρο­σάτη απαχνιά που ανέβαινε ως εμένα με τον αέρα το βελουδέ­νιο, με περέχυνε και με ξυπνούσε. Πρέπει κανείς να ’ζησε στα μέρη μας από μικρός, για να καταλάβει, για να νοιώσει, για ν’ αγαπήσει όλη τη γλύκα, όλο το νόημα το άγνωστο αλλού, που έχει το αταίριαχτο κι απλό ρήμα ξυπνώ. Ναι, ξυπνάς και χαίρεσαι αμέσως. Χαίρεσαι τη Δημιουργία, την ύπαρξη, χαίρεσαι τον ουρανό που ιδιοστιγμίς, άμα φέξει, όλα τα πράματα σού τα ξεσκεπάζει, λες μάλιστα και πρόθυμος σού τα φέρνει ως τα χείλια, σαν ποτήρι νερό, να πιεις και ν’ ανασάνεις. Γί­νεσαι και συ Δημιουργία, πάβεις να είσαι άτομο, χάνεσαι μέσα στην Πλάση, όπως χάνεται στα κύματα το κύμα, όπως χά­νεται το λούλουδο στον κάμπο. Στους άλλους τόπους αργεί να ξημερώσει· φιλάργυρος ο ουρανός, κι ένα ένα σου τα ξεφανερώνει, θολά κάποτες και σκούρα. Στην Ανατολή και στην Ελλάδα, με μιας όλα τα ξανοίγεις. Κοιτάζεις κι η ματιά σου αρπάζει τον κόσμο· αναπνές κι η αναπνοή σου τον κόσμο αναπνέει.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ 01

Ο Αθανάσιος Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Καστοριά. Γιος κληρικού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, όπου είχε καταφύγει η οικογένειά του λόγω οικονομικών δυσχερειών. Μαθήτευσε στο Λύκειο Βουκουρεστίου με δάσκαλο τον Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, ο οποίος άσκησε μεγάλη επίδραση στις γλωσσικές και φιλοσοφικές απόψεις του Χριστόπουλου. 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΣ 01

Ο Ανδρέας Φραγκιάς (1921 - 6 Ιανουαρίου 2002) ήταν Έλληνας λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Μαθήτευσε στο Βαρβάκειο Πρότυπο Λύκειο (πρακτικό τμήμα) και γράφτηκε στην ΑΣΟΕΕ χωρίς να μπορέσει να αποφοιτήσει. Το 1947 έζησε εξόριστος στην Ικαρία για οχτώ μήνες. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε επίσης εξόριστος στη Μακρόνησο.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ 02

Περί της Eλενάρας της Κουκλάρας

Mεγάλη υπόθεση νάσαι ωραία κοπέλλα! E, ρε! Περνάνε οι σερνικοί με φλογοματιές, τους πέφτουνε τα σάλια, αναστενάζουνε βορεινά και πετάνε την κουβέντα τους την καυτή:

- Aμάν μπαρμπουνάρα μου!
Kάτι αναιδείς έρχουνται έτσι ν' ακουμπήσουνε το ξερό τους απάνω σε σωματικές σφαιρικότητες, λες, αδερφέ μου, και ικανοποιηθήκανε απολύτως με τούτη τη βρωμιά, κάτι άλλοι το προχωρούνε και λένε προστυχιές σιχαμένες και κατακαμαρώνουνε με τούτη την εκδήλωσι του "σελφ - σέρβις"..., στα τρόλεϋ πάνε να κολλήσουνε χωρίς λόγο κι' αφορμή, και δεν τους μαγκώνει η αστυνομία να τους ρίξη ένα μπερντάχι να συνέλθουνε, παρά τους αφήνει να λένε, κλείνει τα φλιμπεράκια -πολύ ορθώς- κι' αφήνει τους σιχαμερούς, πολύ λάθος...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ 02

Ὁ Φασουλῆς φιλόσοφος

Ἐγὼ αὐτὸν τὸν Βούδδα τὸν ἐκτιμῶ πολύ...

τί ἄνθρωπος τᾠόντι καὶ ποία κεφαλή!

Ἂν κι ἦτο Βασιλέως Κραταιοτάτου θρέμμα

ἐμούντζωσε τὸν θρόνον, ἐμούντζωσε τὸ στέμμα,

καὶ τὰ βουνὰ ἐπῆρε μὲ ἱερὰν μανίαν

κι ἐδίδασκε τὸν κόσμον ἀγάπnν αἰωνίαν.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ 03

Η Ελλάς, κατηνάλωσεν ολόκληρον τεσσαρακονταετίαν εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών` άπαν δε το χρήμα, αντί έργων χρησίμων προς πόλεμον ή προς ειρήνην, εδαπάνησεν εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ 03

ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ

Μπροστὰ στὶς Καρυάτιδες, τὶς μαρμαρένιες κόρες,

σταθήκαμε θαυμάζοντας κι οἱ δυό μας ὧρες κι ὦρες.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ 01

Ο Θεόδωρος Ορφανίδης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1817, πέρασε όμως τα παιδικά χρόνια του στη Σύρο και την Τήνο. Μετά την Απελευθέρωση η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και από το 1835 στην Αθήνα, όπου ο ποιητής ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του και διορίστηκε γραφέας στο υπουργείο Εσωτερικών. Τη θέση αυτή διατήρησε ως το 1844, οπότε στάλθηκε με κρατική υποτροφία στο Παρίσι για ανώτερες σπουδές. Σπούδασε βοτανική και το 1850 επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο. Η πορεία του στο πανεπιστήμιο ήταν ανοδική και την περίοδο 1867-1868 χρημάτισε πρύτανης. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ 01

Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη, από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Σπούδασε δημοσιογραφία και σχέδιο. Από το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς. 

ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ 01

Η Λιλίκα Νάκου γεννήθηκε στη συνοικία της Πλάκας στην Αθήνα, κόρη του δικηγόρου Λουκά Νάκου και της αριστοκρατικής καταγωγής Ελένης Παπαδοπούλου. Ο πατέρας της ήταν σοσιαλιστής και διετέλεσε δυο φορές υπουργός με την παράταξη του Βενιζέλου. Η μητέρα της ήταν αδελφή της λογοτέχνιδας Αρσινόης Παπαδοπούλου. Η Νάκου μαθήτευσε στο ιδιωτικό δημοτικό σχολείο της Χιλλ. Όταν ήταν δώδεκα ετών οι γονείς της χώρισαν και η ίδια εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της στη Γενεύη, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο, πήρε μαθήματα πιάνου και σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου της Γενεύης. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ 01

Ο Γιάννης Μαρής (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου), γιος δικαστικού, γεννήθηκε στη Σκόπελο. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Φθιώτιδας με παράδοση στο χώρο της πολιτικής. Μεγάλωσε στη Λαμία. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος. 

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ 08

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Το θυμότανε. Πάντα. Δυνατά. Τις μέρες και τις νύχτες. Σαν «όνειρο», σα μοσκοβολιά, κι έλεγε… -το ‘λεγε όλες τις στιγμές, και το παράγγελνε με πάθος στον εαυτό του– αν γλύτωνε, αν ξανανέβαινε στο φως, να ψάξει, να κοσκινίσει όλον τον κόσμο, ώσπου να την βρει –όποια κι αν ήταν, όπως κι αν την έλεγαν…– και να σκύψει να της φιλήσει τα χέρια, να την γεμίσει με δακρυσμένα «ευχαριστώ».

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ 02

Γυναίκα

Στον Αντώνη Μωραΐτη

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.

Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ 02

Κοιτάζει η Λωξάντρα τη θάλασσα και η καρδιά της σκιρτά.
-Χαρίκλεια. Εμένα διες. Νοτιά φυσά σήμερα. Σαρδέλα πολλή θα πέσει. Να πάρεις να την κάνεις στη σχάρα. Άμα, να την τυλίξεις σε κληματόφυλλα. Λαδώνεις καλά – καλά το κληματόφυλλο, τυλίζεις μέσα τη σαρδέλα και τη βάζεις στη σχάρα. Να φας και τι να φας… Μμμμμ…!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ 01

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΟ ΜΑΡΙΝΟ

Στην αρχή ήτανε μονάχα ένα δυνατό ένστικτο αυτοσυντήρησης, «αυτοά­μυνας», καθώς λέγαμε, και πληγωμένης φιλοτιμίας. Μας χτύπησαν απροειδοποίητα, μάς πρόσβαλαν την αντρική μας τιμή, μας αδίκησαν βάναυσα, χυδαία, ασύστολα, μας λήστεψαν, μας υποδούλωσαν, μας πάτησαν με τις βαριές τους μπότες. Λυσσιάξαμε από το κακό μας. Γυρνούσαμε αγριεμένοι στους ηλιόλουστους δρόμους, αξύριστοι κι ατημέλητοι, σαν αλήτες. Ποιος σκοτιζότανε για την εμφάνισή του, τις μέρες εκείνες; Κοιταζόμασταν στα μάτια με άγχος, γνωστοί και άγνωστοι, πασχίζαμε να συνεννοηθούμε, να καταλάβει ο καθένας τη σκέψη του άλλου. Τί θα γίνει; ρωτούσαμε με το βλέμμα, θα το φάμε έτσι; δεν θα κάνουμε κάτι, επιτέλους; Κανείς δεν ήξερε.

ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ 01

Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Η Ζωγράφου φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο καθολικό γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 05

Γυμνός, Ιούλιο Μήνα

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.
Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια, τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα. Xάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα. Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο.

Γεννήθηκα για να 'χω τόσα. Δεν μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ. Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Mόνο που 'ναι πιο δύσκολο. Kι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ' αγγίξεις οπόταν η φύση σού υπακούει. Kι από τη φύση - αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της.

Πηγή: Ο Μικρός Ναυτίλος, Ίκαρος, 1985

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 04

Άφησα να μην Ξέρω

Aπό τον κόσμο των γρίφων

φεύγω ήσυχη.

Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:

δεν έλυσα κανένα.

Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν

πλάι στα παιδικά μου χρόνια:

έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι.

Tο κράτησα ώς τώρα

αχάλαστο ανεξήγητο,

γιατί ώς τώρα

δυο λογιών κρασάκι

έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν.

ΤΑΤΙΑΝΑ ΓΚΡΙΤΣΗ ΜΙΛΙΕΞ 01

Η Τατιάνα Γκρίτση - Μιλλιέξ γεννήθηκε στην Αθήνα. Τέλειωσε το Γυμνάσιο με μαθήματα κατ’ οίκον, ενώ ασχολήθηκε για λίγο και με το χορό. Το 1942 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από σύντομο διάστημα παρακολούθησης μαθημάτων εγκατέλειψε τις σπουδές της και στράφηκε στην εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας (Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών) και στη φωνητική (Ελληνικό Ωδείο).

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ 01

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1912 στο χωριό Κροκεές της Λακωνίας, όντας ο δευτερότοκος γιος του Κωνσταντίνου Βρεττάκου και της Ευγενίας Παντελεάκη.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ 01

O Kώστας Aξελός γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1924 στην Αθήνα και πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 2010. Παράλληλα με τις ελληνικές γυμνασιακές του σπουδές παρακολούθησε μαθήματα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στη Γερμανική Σχολή. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗΣ 01

Ζ’ Φτωχοπρόδρομος

Πότε, πότε θα μας έρθεις, πότε θα σε διούνε τα μάτια μας και θα σε χαρούνε οι καρδιές μας, Χριστέ μου και σωτήρα, νέε δημιουργέ, νέε πλάστη της γλώσσας μας της νέας; Το χορτάρι μοναχό του θα φυτρώσει όπου πατήσεις. Η γης θα σε χαιρετήσει· θα σκύψουνε τ’ αστέρια να σε προσκυνήσουνε κι αφτά.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ 01

Φιλολογικό ψευδώνυμο του του ποιητή, φιλολόγου και ερευνητή Κωνσταντίνου Δημητριάδη που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1958 ως το 1965 εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης. 

ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΑΚΙΝΟΥ 01

Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1945 και σπούδασε γραφικές τέχνες και ξεναγός. Εργάστηκε για μερικά χρόνια σε περιοδικά ως γραφίστρια. Το 1976 δημιούργησε το κουκλοθέατρο Ντενεκεδούπολη. Έχει γράψει και εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία.
Από το 1982 άρχισε να γράφει και μυθιστορήματα για ενήλικες. Από τα μυθιστορήματά της τα περισσότερα έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν σε πολλές ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, ουγγρικά, σερβικά, δανέζικα, ισπανικά).

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ 01

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι δικηγόρος, πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Master of Laws (University College), διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics and Political Science) και Senior Research Fellow του Πανεπιστημίου Λονδίνου.

ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ 02

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

Ένα μήνα τον βασάνιζαν τον Ζήση στην οδό Μέρλιν. Η μάνα του τριγυρνούσε ολομερίς εκεί γύρω μ’ ένα τενεκεδάκι φαγητό, μια κουβέρτα και μιαν αλλαξιά ρούχα. «Απαγορεύεται», της λέγαν, «Φερμπότεν»! Μα κείνη δεν το ’παιρνε απόφαση. Και ξαναγύριζε την άλλη μέρα, και σερνότανε στα σκαλοπάτια της Γκεστάπο βυθισμένη στις σκέψεις της: «Κάπου εδώ θα πάτησε και το παιδάκι μου. Πίσω απ’ αυτά τα παράθυρα θ’ ανασαίνει…».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 02

Γιάννης Ρίτσος - «Ποιητές»

Στὸν Κώστα ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

Ὤ, δὲ χωρεῖ καμία ἀμφισβήτηση, ποιητὲς

εἴμαστ᾿ ἐμεῖς μὲ κυματίζουσα τὴν κόμη

-- ἔμβλημ᾿ ἀρχαῖο καλλιτεχνῶν -- καὶ χτυπητὲς

μάθαμε φράσεις ν᾿ ἀραδιάζουμε κι ἀκόμη

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ 01

Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 06

Ο Καπετάν Μιχάλης είναι μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Είναι ένα από τα τελευταία του συγγραφέα και θεωρείται από τα κορυφαία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1953 από τις εκδόσεις Μαυρίδη, ενώ από τη δεύτερη έκδοσή του (Εκδόσεις Δίφρος, 1955) προστέθηκε ο υπότιτλος «Ελευτερία ή Θάνατος» καθώς και πρόλογος του συγγραφέα για το έργο του. Από το 1964 και εντεύθεν η έκδοση του βιβλίου ανήκει στις Εκδόσεις Ελένη Καζαντζάκη, που διατηρεί τα δικαιώματα στο συνολικό έργο του συγγραφέα.

Η υπόθεση τοποθετείται στην κρητική επανάσταση του 1889. Ο κεντρικός ήρωας, ο καπετάν Μιχάλης, ένας άγριος και ανυπότακτος πολεμιστής, έχει ορκιστεί να είναι μαυροντυμένος, αξύριστος και αγέλαστος μέχρι να ελευθερωθεί η Κρήτη. Όταν όμως συναντά την Εμινέ, τη γυναίκα του αδελφοποιητού του, του Νουρήμπεη, τον κυριεύει «ένας δαίμονας» που παρά τις προσπάθειές του δεν καταφέρνει να τον βγάλει από το μυαλό του.

Ενώ ο καπετάν Μιχάλης παλεύει με το δαίμονά του, ο Νουρήμπεης μονομαχεί με τον Μανούσακα, έναν αδερφό του καπετάν Μιχάλη, για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του, τον οποίο σκότωσε ο αδερφός τους Κωσταρός πριν από χρόνια, και τον σκοτώνει· ο ίδιος, όμως, τραυματίζεται στα γεννητικά όργανα. Η πληγή του επουλώνεται, αλλά η βλάβη είναι μη αναστρέψιμη και εκείνος αυτοκτονεί, αδυνατώντας ν' αντέξει την περιφρόνηση και τον οίκτο της Εμινές (που εν τω μεταξύ έχει γίνει ερωμένη του καπετάν Πολυξίγκη) για την ανικανότητά του. Η είδηση του θανάτου του επιβαρύνει το ήδη τεταμένο κλίμα στο Μεγάλο Κάστρο, όπου καθημερινά φτάνουν μαντάτα για αψιμαχίες και ταραχές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων σ' όλο το νησί.

Με την παρακίνηση των αγάδων, Τούρκοι στρατιώτες ξεχύνονται στους δρόμους της πόλης σφάζοντας και πυρπολώντας. Λίγες μέρες αργότερα, ξεσπά η επανάσταση. Ο πόλεμος μαίνεται και οι Τούρκοι πολιορκούν το μοναστήρι του Αφέντη Χριστού. Την ίδια εποχή, η Εμινέ ετοιμάζεται να βαφτιστεί χριστιανή και να παντρευτεί τον Πολυξίγκη. Όμως το σόι του Νουρήμπεη την απαγάγει και ο καπετάν Μιχάλης την πιο κρίσιμη νύχτα της πολιορκίας φεύγει από το μοναστήρι για να τη γλιτώσει. Τα καταφέρνει και τη στέλνει στο σπίτι μιας θείας του. Με την απουσία του όμως οι Τούρκοι καταφέρνουν να πυρπολήσουν το μοναστήρι και ο καπετάν Μιχάλης σκοτώνει την Εμινέ για να ησυχάσει και να λυτρωθεί από τις τύψεις για το μοναστήρι.

Λίγο αργότερα, φτάνει στην Κρήτη ο Κοσμάς, γιος του Κωσταρού και ανιψιός του καπετάν Μιχάλη, φέρνοντας στους επαναστατημένους το μήνυμα της συνθηκολόγησης. Ένας μετά τον άλλον, οι καπεταναίοι καταθέτουν τα όπλα, αλλά ο καπετάν Μιχάλης αρνείται να υποταχθεί. Ο Κοσμάς πηγαίνει στο λημέρι του για να τον πείσει να παραδώσει τα όπλα, αλλά τελικά μένει και ο ίδιος, καθώς μέσα του ξυπνά η Κρήτη και ο πατήρ του ο Κωσταρός. Μέσα στον πυρετό της μάχης, καταλαβαίνει ότι ο καπετάν Μιχάλης έχει πια λυτρωθεί από κάθε φόβο κι ελπίδα. Σύντομα, θείος και ανιψιός πέφτουν νεκροί στην τελευταία έφοδο των Τούρκων.

Πηγή: Wikipedia

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ 03

Ρόδον καὶ χορτάρι

Ἕνα λουλούδι, ὅπου κυρτὸ τὸν ἥλιο ἀκολουθοῦσε

- Ἥλιος ἐλέγονταν κι αὐτὸ -

εἰς ἕνα κῆπο φουντωτὸ

τριανταφυλλιὰ ἀγαποῦσε.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ 07

ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

Έλα κοντά μου δεν είμαι η φωτιά

τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια

τις πνίγουν οι νεροποντές

τις κυνηγούν οι βοριάδες

ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΚΡΙΕΖΗ 01

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Αγγλική Φιλοφογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διακοσμητική - Σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από τη δεκαετία του 1970 ασχολείται με το ραδιόφωνο, τη στιχουργική και το θέατρο. Ακόμη, γράφει, μεταφράζει και διασκευάζει βιβλία για παιδιά.

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ 01

Ο Τέλλος Άγρας (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου) γεννήθηκε στην Καλαμπάκα, γιος του σχολάρχη Γεωργίου Ιωάννου και της Ειρήνης Βλάχου. Είχε ένα μικρότερο αδερφό το Χρήστο. Το 1899 η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα και το 1906 μετακόμισε στο Λαύριο, όπου ο ποιητής τέλειωσε το Δημοτικό και το Ελληνικό Σχολείο. 

ΠΑΝΟΣ ΘΑΣΙΤΗΣ 01

Ο ποιητής και δοκιμιογράφος Πάνος Θασίτης γεννήθηκε στον Μόλυβο της Μυτιλήνης το 1923 από Μικρασιάτες πρόσφυγες και πέθανε το 2008 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε εργκατασταθεί με την οικογένειά του από το 1930.

ΝΑΝΑ ΗΣΑΪΑ

Η Νανά Ησαΐα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Ποιήτρια, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφράστρια, ζωγράφος. Έζησε ένα χρόνο στο Λονδίνο σπουδάζοντας σε κολλέγιο γραμματέων μετά το γυμνάσιο. Μετά σπούδασε ζωγραφική στο Ελεύθερο Εργαστήριο Καλών Τεχνών στην Αθήνα Σχολή Βακαλό) κατά τη διάρκεια των ετών 1958-1962. 

ΑΛΚΗ ΖΕΗ 01

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Συγγραφέας. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και σεναριογραφία στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. 

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ 01

Ποιητής και στιχουργός. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1938. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1962 με την ποιητική συλλογή «Συνοικισμός». Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, πεζά, λευκώματα και βιβλία για το Θεάτρο στην Ερμούπολη τον 20ό αιώνα. Παράλληλα ασχολείται με το τραγούδι για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες και ως στιχουργός έχει στο ενεργητικό του περίπου 400 τραγούδια καθώς και συνεργασίες σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες. Ακόμη, αρθογραφεί στον Τύπο και έχει μακρά παρουσία στο ραδιόφωνο.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 03

ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ 01

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα (1940). Από μικρή δούλεψε ως ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φίλμς. Το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα ήταν το "Τρία κλικ αριστερά" και κυκλοφόρησε το 1978.
Αυτοκτόνησε στις 3 Οκτωβρίου 1993, σε ηλικία 53 χρονών.

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ 01

Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε Φιλολογία και Νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Σορβόννης. Έκανε την πρώτη του δημοσίευση στα «Νέα Γράμματα» το 1939, ενώ το 1944 εγκατέλειψε την κατεχόμενη Ελλάδα, καταλήγοντας, έπειτα από παρότρυνση του Σεφέρη, στο Λονδίνο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ 01

Ο Γιάννης Αγγελάκας γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο τραγουδιστής και στιχουργός του ροκ συγκροτήματος "Τρύπες" (1984-2000).

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ 03

ΔΙΑΤΙ Η ΜΗΛΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΜΗΛΕΑ


Αγαθή τύχη, ανεκινήθη εσχάτως το περί νεοελληνικής γλώσσης ζήτημα, το ουσιωδέστερον, κατ’ εμέ, των όσα έπρεπε να επασχολούν το ημέτερον έθνος, ουσιωδέστερον ίσως και αυτού ακόμη του ανατολικού ζητήματος. Πλην, αναγνώσται και αναγνώστριαι, όσοι υπολείπεσθε ακόμη της Μεγάλης ημών Ιδέας θιασώται, μη εκπλαγείτε δια την άμεσον ταύτην συσχέτισιν του ζωτικοτέρου των ζητημάτων με την γραμματικήν των σχολαστικών της Ελλάδος.