Γέρος και γραία, φαίνονται αδέξιο ν΄ αγαπιώνται,
μα έχει μυστήρια η σύζηση που δύσκολα εννογιώνται.
Είναι είδη αγάπης διάφορα σαν των τριανταφυλλώνε·
κ΄ ένα από τα ιερώτερα των γέρο-συζυγώνε.
Γεράζοντας τ΄ ανδρόγυνα με αγάπη ανάμεσό τους,
πλάθουν με την αγάπη τους και τον Παράδεισό τους.
Εμένα η Πηνελόπη μου έτσι προεστή όπως τώρα,
είν΄ της καρδιάς μου γέμισμα, γλυκειάς χαράς πληθώρα.
Τήνε κοιμούν΄ τα χάιδια μου τα γκαρδιακά φιλιά μου.
Τήνε ξυπνούν οι αγάπες μου και τ΄ αγκαλιάσματά μου.
Αχ, νέοι και νέες, χαιρόσθενε τη σημερνή σας νεότη,
μα οικοδομείτε θέλγητρα και για την γεροντότη.
Σ΄ έλαβα, Πηνελόπη μου, νέα, παρθένα, ωραία, στην αγκαλιά μου εγέρασες, και σ΄ αγαπάω και γραία.
Πηγή: Α. Λασκαράτου, Ημερολόγιον Σκόκου τ. 13, 1898, σ. 312.