Λόγια και μάτια
Δὲν μὲ πλανοῦν τὰ λόγια σου
Καὶ πλιὸ πικρὰ ἀκόμα
Ἂν λέῃ τὸ ὡραῖο σου στόμα
Γιὰ ἐμένα ἐδῶ κ' ἐκεῖ.
Τὤχετε σεῖς οἱ ὤμορφαις
Ἐκείνους ποὺ ἀγαπᾶτε
Νὰ τοὺς κατηγορᾶτε
Μὲ γλῶσσα πλιὸ ἐχθρική.
Δὲν μὲ πλανοῦν τὰ λόγια σου,
Γιατὶ ἡ γλυκειὰ ματιά σου
Μοῦ λέει πὼς ἡ καρδιὰ σου
Μόνο γιὰ ἐμὲ πονεῖ.
Γιατὶ τὰ λόγια εἶν' ψέματα,
Κ' εἰν' ματιὰ ἡ ἀλήθεια,
Εἶναι τἀθῶα σου στήθια,
Εἶν' ἡ καρδιά σου ἡ ἁγνή.
Πηγή: Κ. Κρυστάλης, Τα ποιήματα, πρόλογος Ι. Ζερβός, Αθήνα, Φέξης 1916, σ. 158.