ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 14

 

 Άσημον

 Έντεκα του Aυγούστου απόκρημνες κι άνθρωπος κανείς
Mήτε και σπίτι. Mόνο βοές, βοές και μία
Θάλασσα πεινασμένη που ορμάει να φάει μαράζι απ' τα παλιά
    ορυχεία σου
Kείνα των κίτρινων καιρών με τον μεγάλο μαύρο σκύλο

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΗΣ 03

 

Στὸ Σταυραητό

Ἀπὸ μικρὸ κι ἀπ᾿ ἄφαντο πουλάκι, σταυραητέ μου,
παίρνεις κορμὶ μὲ τὸν καιρὸ καὶ δύναμη κι ἀγέρα
κι ἁπλώνεις πῆχες τὰ φτερὰ καὶ πιθαμὲς τὰ νύχια
καὶ μέσ᾿ στὰ σύγνεφα πετᾶς, μέσ᾿ στὰ βουνὰ ἀνεμίζεις
φωλιάζεις μέσ᾿ στὰ κράκουρα, συχνομιλᾶς μὲ τἄστρα,
μὲ τὴν βροντὴ ἐρωτεύεσαι, κι ἀπιδρομᾶς καὶ παίζεις
μὲ τἄγρια ἀστροπέλεκα καὶ βασιλιᾶ σὲ κράζουν
τοῦ κάμπου τὰ πετούμενα καὶ τοῦ βουνοῦ οἱ πετρίτες.

ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ 02

 

 Λεμονοδάσος (απόσπασμα).

Ε, ήσυχα, Σαρή! Τι σ’ έπιασε; Είχα εμπιστοσύνη σ’ εσένα κι άφησα τα χαλινάρια χαλαρά. Μα εσύ καταχράστηκες την καλωσύνη μου — δεν πρέπει! Εγώ σε ξέρω γι’ αδελφάκι. Να, δες τα τριανταφυλλιά εκείνα συννεφάκια! Μαζί τους πετά η ψυχή μου. Τις τελευταίες μέρες είχα σκέψεις πονηρές και ίσως άδικες. Νομίζω, μάλιστα, πως τις έχω γράψει. Μα σήμερα η σκέψη μου και η ψυχή μου πετούν με τα τριανταφυλλένια συννεφάκια. Λες κι εκεί πάνω να γίνεται μια διαιώνιση του είδους; Τα τριανταφυλλένια συννεφάκια είναι τα νιόβγαλτα μωρά που έπειτα μεγαλώνουν, μεγαλώνουν, σμίγουμε μαζί, ξεσπούν σε πάθη και σε καταιγίδες. Εσύ όμως προτιμάς να βλέπεις μπρος και κάτω μη σκοντάψεις. Είσαι σοφός, Σαρή. Ε, πάλι τα ίδια! Τί τρέχει; Γι’ αυτήν εκεί τη φοραδίτσα είναι όλα τούτα; Εξήγησέ μου, αδελφάκι: καμιά προτίμηση δεν έχεις; Το χρώμα, η γυαλάδα της τρίχας; Όχι; Φτάνει να ’χει στρογγυλά καπούλια και να μυρίζει υγεία, ε; Είσαι σοφός, Σαρή. Είσαι σαν κάποιο βασιλιά που πρόσταζε: «Φέρτε μου όποια τύχει, φτάνει τα δόντια της να ’ναι γερά και να ’χει κάνει το λουτρό της».

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 09

 Ταξιδεύοντας

Κορινθιακός

Την άλλη μέρα από το πρωί γύριζα, με απληστία ανέβαινα κατέβαινα τους δρόμους, σα να 'βλεπα για πρώτη φορά το θέαμα της επαρχίας.