ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ 10

 

Γιώργου Σεφέρη, Μέρες Δ΄ (αποσπάσματα)

 

Τρίτη, 11 Φεβρουαρίου [1941]. Απόγεμα [Αθήνα]

Στο τραπέζι το μεσημέρι η Σοφία Μαυρογορδάτου και η Μαρώ. Μιλούμε για τον πόλεμο. Και οι δυο τους βλέπουν από κοντά τον πόνο του πολέμου. Ο πόνος, η φρίκη και το μεγαλείο έχουνε τώρα βολευτεί κοντά μας, στα σπίτια μας, στην καθημερινή ζωή, σαν κατοικίδια. Τα συνηθίζουμε ανεπαίσθητα. Κάποτε έρχουνται και τρίβουν τα ρουθούνια τους στα γόνατά μας, στα χέρια μας. Και τότε καταλαβαίνουμε.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΥΤΗΡΑΣ 03

 Παραρλάμα

Κάποτε του Φάρμα του ερχόντανε και αναμνήσεις. Και θυμόταν ότι είχε πατέρα, που φορούσε φέσι και κόκκινο ζωνάρι, και μάνα της οποίας είχε ξεχάσει και αυτής τη μορφή, που φορούσε τσεμπέρι. Άλλο τίποτα! Όλα τα άλλα τα είχε φάει το γύρισμα της ρόδας και έπειτα το κρασί, που έπινε για ξεκούρασμα. Αλλά, τι ήθελε να θυμάται;

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ 05

 

Ειρήνη


Σήμερα η κίνηση όλoυ του κόσμου είναι ένας
φλοίσβος.


Παραιτήθηκε η θάλασσα να γυρεύει κι οι ευκάλυπτοι
δε θέλουνε τίποτα.


Σήμερα, οι εφημερίδες δεν έγραψαν για τον πόλεμο
τίποτα.


Ο ουρανός, διαυγής, κυματίζει το χρώμα του
δίχως περίσκεψη.


Η ψυχή μου, ψηλότερα, φέρεται επί
των υδάτων του σύμπαντος.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα ποιήματα, τ. Β΄. Μ' ένα χαρακτικό της Βάσως Κατράκη, Τρία Φύλλα, Αθήνα 1981, σ. 263.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ 09

 

Προβόδισμα

... Σύρτε, λοιπόν, σύρτε στίχοι μου. Μπορεί να μην είστε ποίησες, αλλά θέλ' είσθ' ελπίζω κατιτί καλύτερο από ποίησες· θέλ' είσθε, σήμερα κεντιστήρι για το κοιμώμενο ελληνικό πνεύμα, και αύριο μεθαύριο μαρτυρίες του σήμερα...